Eşyalara bağımlı yaşamak...

Aslında bu çok uzun zamandır yazmak istediğim  bir yazı.. Bir türlü geçemedim pc başına bu yazı için; aslında ilham geldiği günler çok oldu ya bu konu için kısmet işte , bugüneymiş..
Tabii son zamanlarda daha bir gaza gelmemin sebebi taşınmaların çokça yaşanması. Önce İzmir'deki evimi İzmir'den ayrılmama 4-5 ay kalmışken başka bir eve taşımak zorunda kaldım sonra da İzmir'den ayrılma günü geldi çattı. Zaten bu tarih belli olduğundan yıl içerisinde Tekirdağ'a her gelişimde bir şeyler taşıdım durdum. Ama bir baktım ki pek de bir şey azaltamamışım:S Sonra bir ton eşya ile haziran ortası  Tekirdağ'a gelme hali; yollarda işkence:(( Bir ay sonra İzmir'e düğüne giderken götürdüğüm boş valizler torbalar doldu, kolilerin büyük bir kısmı kargo ile gönderildi, yepyeni mobilyalarım çok komik rakamlara satıldı ve kalan eşyalar daha sonraki gelişlerimde taşınma üzere derneğe bırakıldı.
Bundan sonra izmir'e 3-4 defa daha gittim ve her seferinde boş valizlerle gidip inanılmaz ağır çantalarla döndüm hep ve hala ofiste taşıyamadığım eşyalarım var desem size? :/
Ne saçmalık değil mi? Bir ton eşya ,ıvır zıvır ; kimisi çok lazım çok önemli şeyler kimisi de değil , bana göre öyle başkasına göre başka türlü işte...
Kesin şimdi neden o kadar eziyet çektin ki, hepsini kargoya vereydin bir kerede olurdu diyen arkadaşlar vardır,onlara cevabım işsiz ve öğrenci bir genç olaraktan paramın o kadarına yetmeyeceğidir sevgili okurum..
Neyse zaten konu o değil , konu çok eşyanın olması yaşamlarımızda ve biz onlardan ayrı bir hiçiz yani öyle düşünüyoruz. Kolay değil yedi sene yaşadım orada ki bu eşya yığını azaltılmış halidir, hatırlarım lisans yıllarında Özlem ile Sezin zaman zaman odama dalardı, her şeyi gözden geçirirdik Gereksiz topladığım ne varsa abur cubur saçma sapan atardık, odamdaki eşyaların yerini değiştirir odayı yeniden düzenlerdik. O zamanlar keşfetiğim bir şey oldu; bazen kullanırım diye kenarda tuttuğum sakladığım şeyler zaman aşımına uğrayabiliyor. Yani bir süre sonra onlara bakınca artık ihtiyacım olmadığını farkedip onlardan kurtuluyorum ve bunu belli aralıklarla yapıyorum artık yoksa çöp ev olma yolunda ilerleyebilirdim.

Her ne kadar şu an geldiğim noktada fazla tüketime karşı bir insan olsam da itiraf ediyorum  çok fazla kıyafetim ve eşyam var :S ama azaltmaya ve almamaya başladım ve ve daha atacak çok adımım var farkındayım..Sezinle geçen sene 3 koca torba kıyafet çıkarmıştık da muhtara götürmüştük hatırlıyorum..


Sonra Tekirdağ'a döndük geldik işte ben İzmir'den kardeşim de 4 senenin ardından Eskişehir'den...İkimizin de eşyaları eve girince eve sığamaz olduk ve yeni bir taşınma işkencesi tekrar başladı:((( Yine ayıklamaya çalışmalar , kullanmadıklarımızı verelim, kimilerini ben tanıdıklarıma hediye ediyorum ama olmuyor azalmıyor:S  Dünyanın eşyası var evde ve bu eşya yığınları gerçekten çok yoruyor insanı:///


Devamı var...