Kapılar...

Bugün eğitimde bir uygulama yaptık; kapı resımlerinin olduğu kartlar arasından iki kapı resmi seçtik biri gitmek istediğimiz diğeri de istemediğimiz kapılar...yani içeri girmek isteyip istememek ,,,,tüm ayrıntılarını yazmıcam uygulamanın ama sonunda herbirimiz kendimizle ve hayatımızla ilgili şeyler farkettik ve bazı kararlar verdik sanırım..


Neden çok kalabalık hayatlarımız olsun ki? Yani olsun ama kastım farklı bir şey ; bazen çok sevmediğimiz, hoşlanmadığımız ya da bize zarar verdiğini ya da iyi gelmediğini düşündüğümüz insanlar olur ya ama çıkartmayız hayatımızdan bugün dedim ki neden zaman kaybediyoruz, sadece sevdiklerimizle birlikte olmalıyız ya da bunun için daha fazla çaba harcamalıyız..Hayat çok kısa , genç olmamız aslında önumuzde uzun yıllar oldugunu göstermiyor ve kaç gün daha nefes alacağını asla öğrenemeyecek insan oğlu...Karamsar olduğumdan değil sadece iki gün önce sabah enerji dolu , gencecik bir insanın ani ölümünü duyunca sanki cok yakınımızdan biri ölmüş gibi olduk ve bir silkelendik sanırım...


bugün de içinden girmek istediğim kapının girişinde çiçekler vardı beyaz ve sarıı..beyazlar yasemin muhteşem kokuyor. yorgun ve argın zor bir günün ardından beyaz ahşap bir kapıdan içeri dalıyorum, sakin loş ve serin bir bahçe , şehrin tüm kalabalığından , trafikten, gürültüden izole olmuş bir yer, burnuma fırında pişen kekin kokusu geliyor bu kokuyla mutlu oluyorum.. Bahçedeki hamağa uzanıp uyuyorum biraz, uyandığımda bahcede kocaman bir sofra kuracagız , aynı Ferzan Özpetek filmlerindeki gibi sevdigim insanlar olcak ve uzun , bol eğlenceli, sohbetli bir akşam yemeği olacak...


O kartı anlatmak için böyle hayallere daldım ...sonra da planlar yaptım birşeyler yazdım...Sevdiklerine daha fazla vakit ayırmak lazım dedim , onlara daha çok kek pişirmelisin,,, bahçeli bir evin olsun bahcesınde de kocaman bir masa,,kışın içeride yazın bahçede kalabalık sofraların olsun.....