iç muhasebe -2- (critical mess)

26 Haziran 2012' de kaleme alınmıştır;

19 Mayıs'ta pc başına oturup bir yıllık iç muhasebemin bir kısmını satırlara dökmüştüm. Aslında ikinci kısmı da geçen sene İzmir'den buraya döndüğüm tarihte yani tam bir yıl sonrasında yazıp yayınlamayı düşünmüştüm ama olmadı:/

5-14 Haziran 2011 tarihleri arasında Ferdane ile beraber yazdığımız ve ulusal ajans tarafından kabul edilen ilk projemiz- yani benim için ilk- "Critical Mess 2" yi İzmir'de gerçekleştirdik. İlkine İtalya'da katıldığım projede oldukça iyi vakit geçirmiş, çok güzel anılar biriktirmiş ve güzel dostluklar edinmiştim ve demiştim ki ben bu projenin devamını İzmir'de yapıcam.

 2. denememizde projemiz kabul edildi ve çalışmalara başladık. Aslında süreci iyi planladığımı çok iyi bir ekip kurduğumu düşünmüştüm. Ama öyle düşündüğüm gibi olmadı:( Burdan yazdıklarım ekibimin kötü olduğu şeklinde anlaşılmasın lütfen.Organizasyon ekibinde herkesin ayrı bir sorumluluğu vardı ve süreç tıkır tıkır ilerleyecek sanmıştım. Sonra hata yaptığımı anladım. sorun şuydu ki herkesin kendi yaşamlarında başka başka yoğunlukları vardı; ayrıca hepsinin motivasyonunu benimki kadar sanmam da başka bir hatam oldu. O yüzden ekipten birer birer ayrılmalar yaşadık. Yanlış anlaşılmasın suçlama amaçlı yazmıyorum bunları sadece öğrendiklerimi paylaşıyorum. Ne de olsa bu koordinatörlüğünü baştan sona yaptığım ilk projem.Şimdi diğer başvurum da kabul edilir ise inşallah aldığım derslerle yola devam edeceğim.

Neyse nerede kalmıştım? Ekibin bir kısmı hazırlık aşamasında çok destek oldu bana ama kimi işinden kimi mezuniyet töreninden dolayı projenin gerçekleşme aşamasına maalesef katılamadı :/ Hal böyle olunca benim proje aşamasında bana yardım edecek birilerine ihtiyacım oldu.

Zaten yavaştan katılımcılarımızı seçmeye başlamıştık ve şubat sonrası onları da toplantılarımıza dahil ediyorduk. Katılımcılarımızı seçerken daha önce uluslararası bir ortamda bulunmamış gençleri dahil etmeye özen gösterdik. Dernek olarak da felsefemiz budur. (Zaten eylem 1.1 lerde katılımcının özellikle ingilizce seviyesi iyi olsun diye bir koşul yoktur. Aslında eylemlerin hiçbirinde koşul değildir ama bazen gereklidir de)

Neyse ben yine konuyu dağıttım hemen geri dönüyorum; katılımcılarımızı seçtikten sonra katılımını iptal eden katılımcılarımız olduğu gibi son dakikada eklenenler de oldu. Projelerde katılımcılarını seçersin ve istersin ki dahil ettiğin bu proje onlarda yeni ufuklar açsın, her birine fayda sağlasın ve bu işlerde devam etsinler yani bizden aldıkları ile yeni güzel işlere projelere imza atsınlar. Ama tabii bu her katılımcıda olmaz maalesef:/ Serkan'dan öğrendiğim başka bir şey daha; hep söyler ,bazen bunu bile bile katılımcıları dahil edersin bazen de çok umutlandığın bir katılımcın tahmin ettiğin kadar ilgilenmez, katılım gösteremez; en ummadığın kişiler de harikalar yaratabilir bazen. E tabii bizim projede de oldu böyle şeyler; kimini iyi ki dahil etmişim son dakikada dedim, kimi için de keşke onun yerine başka bir gence o fırsatı verseydim de dedim.Dürüstlüğüm için üzgünüm:/

Her projeden bir şey öğreniyor insan; tabii bu proje her aşamasında sorumluluğum olduğundan daha da çok şey öğretti bana.Ve ben kendi performansımdan pek de memnun kalmadım:/
Projenin ilk günü işlerin başında olamayıp kardeşimin mezuniyet töreni için Eskişehir'e gitmek zorunda olmam, bir şeyleri aksattı mesela. Daha fazla destek elemanım olmalıydı sanırım o kısmı da öncesinde iyi yönetememişim. Ahmet ve arabası Pakize olmasaydı o projeyi sonuna kadar nasıl götürürdüm hiç bilmiyorum :S Bir projede lojistik çok önemli ve bizim kamp alanımız da merkeze o kadar yakın bir konumda değildi. Dolayısı ile devamlı bir şeyler için bir yerlere gidip gelmek durumunda idik. Ben de aktif bir sürücü olmadığımdan hayatımı kurtaran Pakize ve sahibine minnettarım:) Bahsetmeden geçemedim :yiğidi öldür hakkını yeme demişler :p

(şimdi böyle bir foto ile ifşa ediyorum kendisini - baktım proje fotoğraflarında Pakize ile olan tek resmi buydu-  umarım bana kızmaz hem Pakize'yi yad etmiş oluruz zira kendisi artık yok.)





O tempodan yorgun ve halsiz düşüp o kısacık süreden hasta olmayı da başardım, yani bünyemi de iyi yönetemedim sanırım strestendi:(

 Projemiz 9 gün sürdü ve bolca dış saha aktivitemiz vardı; plaja gidip çöp de topladık, daha önce yanmış bir araziye gidip ağaç da diktik. İzmir' e gittik, Kıbrıs Şehitleri'nde bez torba atölyesi yaptık hatta caddenin ortasında hep beraber gelin damat halayı bile çektik:)

Kemeraltı'nda dolaşıp projemizin konusu ile ilgili fotoğraflar çektiler katılımcılarımız sonra onlarla sunum yaptılar. Kaldığımız kampın duvarlarına resimler çizdik, çocuklarla boyadık:) Hem güzelleştirmek adına hem de bizden bir anı kalsın diye... Geri dönüşüm kutularında biriktirdiğimiz materyallerden çiçekler, mumluklar yaptık dekor olarak kullandık, adını da "ileri dönüşüm" koyduk :D

Aslında bolca güzel aktivite gerçekleşti ve proje amacına ulaştı diye düşünüyorum. Öyle ciddi, büyük bir problem yaşamamış olsak da belki de benim mükemmelliyetçiliğimden kalma bir " daha iyi olabilirdi" halidir benimki...

Değerlendirmelerden ve konuşmalarımızdan anladığımız kadarı ile katılımcılarımız mutlu ayrıldılar projeden. Tabii ki ayrılmanın verdiği bir hüzün olsa da kastettiğim o mutluluk geçirilen zamana dair. Yeni arkadaşlıklar dostluklar kuruldu, var olanlar pekiştirildi, dayanışma, yardımlaşma, kültürlerarası öğrenme, iletişim, kişisel gelişim, yeni aşklar tabii bir de her projede olduğu gibi...


Hatta Yunan katılımcılarımızdan ikisi geçenlerde evlendi:) Foto yanda hemen...

Şimdilerde diyorum ki 3.proje nerede olacak acaba?